Ons kamp blijkt erg in trek te zijn bij de wilde dieren hier. Gisteren hadden we natuurlijk al het vooral met de leeuwen en gisteravond was het de beurt aan de hyena’s. Toen we bij het kampvuur zaten waren de hyena’s al een beetje om ons heen aan het cirkelen. Best griezelig, want je ziet ze alleen als je met een zaklampje het donker in schijnt. Je ziet dan eerst de ogen oplichten en als je wat beter focust zie je de hyena’s. Soms hoor je iets en als je dan met je zaklamp schijnt, blijkt de hyena inmiddels nog geen 5 meter van je vandaan te staan. Het zijn dan wel aaseters, dus ze zullen je niet zo snel aanvallen, maar nieuwsgierig zijn ze zeker.

Toen iedereen eenmaal op bed lag, werden ze wat brutaler. Midden in de nacht werden we opeens wakker van gerommel in het kamp, het klonk als rammelende blikjes. De rest van de nacht bleef het onrustig, veel hyena-geluiden (inclusief het typische lachje) en ook de gidsen hoorden we de hele nacht praten. Toen we vanochtend de tent uitkwamen zagen we her en der wat troep liggen; colablikjes, de yoghurtbeker… Een van de gidsen vertelde ons dat de hyena’s er vannacht eerst met een vuilniszak vandoor waren gegaan en daarna met een van de koelboxen. De gidsen zijn vervolgens de hele nacht opgebleven om de spullen te beschermen. Zelfs de gestolen koelbox zijn ze achterna gegaan en hebben ze weten terug te krijgen door de hyena’s met stenen te bekogelen. Een doorsnee nachtje in de bush dus.

Tijdens de ochtend gamedrive zijn we eerst weer even langs het nijlpaardenkarkas gereden. Zoals onze gids al voorspeld had was hier niks vrijwel niks meer van over, alleen een stukje huid. Ook daar hadden de hyena’s hun tanden al ingezet. Je kunt ze ook eigenlijk geen ongelijk geven dat ze het op onze etensvoorraad voorzien hadden en liever een bakje yoghurt eten als ontbijt.

Daarna zijn we doorgereden naar de Hippo Pool. Deze deed zijn naam eer aan want hij lag vol met nijlpaarden. Gisteren waren we hier ook al even langs geweest en ook nu was er weer veel te zien vanuit de uitkijktoren.

De rest van de dag stond vooral in het teken van het kilometers (of uren) maken. De volgende campsite lag een aardig stukje verderop in Savuti in het Chobe National Park. Dat in combinatie met zeer slechte wegen zorgt dat je lang onderweg bent. Als je dan aan het eind van de dag ook nog eens vast komt te zitten in het losse zand, dan ben je dus pas na zonsondergang op de bestemming.