Na een snel ontbijtje werden we vanochtend opgehaald voor onze “Scenic Flight” over de Okavango Delta. Bij de incheckbalie werd onze boardingpass handmatig ingevuld. Ook moesten we de vloeistoffen uit onze bagage halen en door de security check, want Maun heeft een internationaal vliegveld en zelfs voor deze korte rondvluchtjes golden deze strenge regels.

Eenmaal door de security check liepen we zowat de startbaan op naar een heel klein vliegtuigje, een 3-zittertje. Lieke ging naast de piloot zitten en Bas zat achterin. Na een korte veiligheidsinstructie gingen we de lucht in. Al heel snel vlogen we boven de Okavango Delta, met veel mooie rivieren, meren en eilanden. Van bovenaf konden we heel veel verschillende dieren zien; onder andere olifanten, giraffen, zebra’s en de schimmen van Nijlpaarden onder water.

Het was wel een heel erg hobbelige vlucht. Zo’n klein vliegtuigje is niet zo heel stabiel en schommelt behoorlijk, van boven naar beneden en van links naar rechts. Dit maakt niet alleen het maken van foto’s erg moeilijk, maar had ook een behoorlijk effect op onze evenwichtsorganen. Met name Lieke werd gedurende de vlucht steeds witter en zat al met het kotszakje in de aanslag. Gelukkig was deze uiteindelijk niet nodig en zijn we na een uurtje weer veilig geland. Het had ook geen 5 minuten langer moeten duren. Halverwege schoot ook de deur naast Lieke van het slot. Hij bleef op een klein kiertje staan vanwege de luchtdruk en de piloot verzekerde ons ervan dat dit volkomen veilig was. Nou ja, dat zal dan wel. Niet echt tijd om je druk over te maken, wanneer je misselijk bent. Dat scheelt dan weer. Ondanks de misselijkheid zijn we blij dat we dit gedaan hebben, wan het was echt een heel mooi gezicht vanaf boven.

Met beide benen weer op de grond konden we, na even bijgekomen te zijn, met de auto met chauffeur naar Moremi Game Reserve. De komende dagen gaan we begeleid op safari en staan we op kampeerplaatsen midden tussen het wild. Ons vervoer is een open safari-jeep. Op weg naar het park ontmoeten we onze mede-avonturiers, een Belgisch gezin met ook hun eigen chauffeur. Gezamenlijk delen we een kok en zijn assistent en we zullen op dezelfde campsites overnachten. Overigens dachten we twee dagen geleden nog dat we alleen op privé-safari zouden gaan. Maar ja, TIA… gelukkig is het een erg gezellige familie.

Op de plaats van bestemming aangekomen werden de kok en zijn assistent op de kampeerplek achtergelaten om ons kamp op te bouwen. Wij gingen nog op een game drive en toen we terugkwamen stond alles klaar, inclusief een geïmproviseerd toilet. Een hokje van tentzeil met daarin een wc-bril op 4 pootjes boven een gat in de grond. Simpel, maar effectief. ’s Avonds werd het driegangen-diner geserveerd aan een lange tafel. Als lichtjes waren kaarsen in bruine papieren zakken neergezet, zowel op tafel als op de grond. Dit gaf een zeer sfeervol effect. Primitief kamperen is dus ook maar relatief. We hebben gewoon een mooie tent met veldbedden erin, heerlijk eten, alles wordt verzorgd, alle luxe dus. Het enige wat primitief te noemen is, is het toilet en het ontbreken van de douche.