Wat was dat heerlijk wakker worden vandaag! Ongeveer 10 minuten voor zonsopgang werden we wakker door het licht. Lekker lui, vanuit onze slaaprol, konden we vervolgens van dit oogverblindende schouwspel genieten. Daarna eens lekker een kopje koffie of thee om een beetje warm te worden (want ondanks het thermo-ondergoed, was het knap koud bij het opstaan). Daarna snel weer op de quads voor de terugtocht naar de accommodatie. Eerst weer stuk over de zoutvlakte met de quads en vervolgens weer met de open jeep. Dit keer was iedereen wel heel erg stoffig van het quadrijden. Helaas is het niet alleen stof maar ook zout en dat prikt wanneer het in je ogen komt!

Eenmaal terug bij de accommodatie kregen we voor eventjes een kamer om te kunnen douchen. Hier was vooral ook Bas hard aan toe, aangezien het zout behoorlijk pijn begon te doen in zijn ogen. Snel proberen uit te spoelen dus! Dat bleek nog niet zo eenvoudig, want hij heeft er de rest van de dag nog last van gehad. Soms is er niks aan de hand, maar met enige regelmaat komt er een stekende pijn in zijn linkeroog. Zo erg, dat hij beide ogen automatisch dichtknijpt. Op zich natuurlijk al vervelend genoeg, maar helemaal niet zo handig onder het autorijden. We hebben al van alles geprobeerd om het eruit te spoelen, maar tot nu toe nog geen succes gehad. Gelukkig zijn de wegen hier zo rustig, dat we gewoon midden op de weg kunnen stoppen als er weer zo’n pijnaanval aankomt.

Vandaag was ook de laatste dag dat we zelf moesten rijden, want eenmaal in Maun aangekomen moesten we de auto inleveren. Eerst nog even snel al onze spullen en troep uit de auto gegooid bij onze Bed&Breakfast en daarna snel naar het vliegveld om de auto in te leveren. Daar aangekomen konden we geen kantoortje van Asco (ons verhuurbedrijf) vinden. Na een paar rondjes te hebben gereden zagen we ineens een mannetje met een bordje met onze naam erop. Blijkbaar was er ook helemaal geen kantoortje, maar kwam deze man de auto ophalen. Na een korte inspectie vroeg hij of we getankt hadden en of hij het bonnetje mocht hebben. Dat hadden we niet… We hadden 10 minuten geleden nog getankt, maar omdat we haast hadden, hadden we niet op het bonnetje gehad. Moeilijk, moeilijk… Uiteindelijk moesten we op 10 verschillende plaatsen opschrijven dat we geen bonnetje hadden en toen was het goed. De communicatie verliep ook niet heel soepeltjes, want het Engels van deze man was niet al te best.

Daarna werden we teruggebracht naar onze accommodatie. Een van de andere gasten bleek huisarts te zijn en was zo lief om even naar Bas zijn oog te kijken. Dit ging namelijk nog steeds niet goed. Na het omklappen van Bas zijn ooglid en het schoonmaken ervan met een wattenstaafje ging het een stuk beter en konden we lekker uit eten gaan.