Vanuit Maun gingen we vandaag weg, voor ons laatste uitstapje met de huurauto. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan bij Planet Baobab. Ditmaal geen lodge en ook niet kamperen in het tentje op het dak, maar we gaan slapen onder de sterren in een “slaaprol”, een soort matras en slaapzak in een. Om daar te komen moesten we vanuit Planet Baobab eerst nog 1,5 uur meerijden in een open jeep om vervolgens op quads onze weg te vervolgen. Deze stonden overigens in een traditioneel dorpje gestald, tussen de geiten en loslopende honden. We kregen een zeer beknopte uitleg over hoe je moest starten en remmen. Na een proefrondje van 10 meter geloofden ze het wel en zonder verdere safety-briefing konden we op pad. Voor alle dames was er een hoofddoek die op vakkundige wijze omgeknoopt werd door een van de gidsen, geen overbodige luxe gezien de gigantische hoeveelheid stof die vrijkwam bij het quadrijden.

Met z’n tweeën op een quad reden we vervolgens de zoutpan op van het Makghadighadi National Park. Deze zoutvlakte was waarschijnlijk ooit de bodem van een groot meer, maar staat al miljoenen jaren een groot deel van het jaar droog. De rivieren die dit meer ooit van water hebben voorzien, zijn van koers verandert en sindsdien wordt deze vlakte alleen nog in het regenseizoen met regenwater gevuld. In het droge seizoen is het een grote, kale vlakte, met dikke zoutkorsten op de bodem die scheuren wanneer je eroverheen loopt.

Onderweg naar onze slaapplek midden op deze vlakte, maakten we nog een tussenstop bij een stokstaartjeskolonie. Hier kon je gewoon tussen de stokstaartjes doorlopen terwijl zij in de bodem aan het graven waren naar hun volgende maaltje, wat voornamelijk bestond uit schorpioenen. Ze vonden er overigens verontrustend veel in de bodem. Aan de geluiden te horen waren ze knapperig van buiten en zacht van binnen. De stokstaartjes voelden zich totaal niet bedreigd door ons, dus je kon heel dichtbij komen. Ook het standaard stokstaartje dat op wacht staat, terwijl de anderen zitten te eten, was erg leuk om te zien.

Voor het laatste stuk met de quad zijn we van plaats gewisseld, zodat ook Lieke – als een echt Hell’s Angel (zie foto) – over de zoutvlakte kon scheuren. Eenmaal aangekomen bij ons kamp konden we ons met z’n allen rond een kampvuurtje installeren, terwijl de gidsen de maaltijd aan het bereiden waren op de barbecue. Er werd zelfs ter plekke vers maïsbrood gebakken in gietijzeren potten. En daarnaast natuurlijk het onvermijdelijke, maar o zo lekkere, stukje vlees op de barbecue, met een gepofte aardappel en een stuk flespompoen.

Als afsluiter vertelde een van de gidsen – als een soort van verhaaltje voor het slapengaan – iets over het ontstaan van de zoutpan. Rond 10 uur kroop iedereen lekker in zijn slaaprol, om in eerste instantie eens goed naar de prachtige sterrenhemel te kijken en daarna lekker te gaan slapen. Bijna zonde om je ogen te sluiten, zo’n mooie sterrenhemel krijg je niet vaak te zien!