Na 2 dagen in alle luxe van de VIP kamer was het vanochtend helaas tijd om de sleutel in te leveren. Na het uitchecken snel de auto in en richting onze volgende bestemming Kamanjab. Op de route lag het Petrified Forest. Eerst zagen we een bordje dat dit nog 30 km ver weg was. Na een kilometer of 10 kwamen we echter al overal bordjes en autobanden tegen, met daarop “Welcome to the petrified forest”. We vertrouwden dat niet helemaal. Normaal gesproken zijn alle bezienswaardigheden hier professioneel aangegeven met de bekende bruine bordjes. We zijn dus nog maar een stukje verder gereden. Na ongeveer 10 van deze onofficiële “petrified forest”-parken, kwamen we inderdaad na 30 kilometer het officiële “petrified forest” tegen. Hier konden we onder begeleiding van een gids de versteende bomen bewonderen en de Welwitchia mirabilis, de nationale plant van Namibië. Deze planten kunnen tot wel 2000 jaar oud worden, maar de exemplaren die wij hebben gezien waren rond de 150-200 jaar oud. Ze bestaan uit maar twee bladeren en zijn zo bijzonder omdat ze in gebieden kunnen leven waar het nooit regent. Ze hebben genoeg aan de mist om aan hun vocht te komen.

Daarna gingen we door naar onze volgende bestemming; een Cheetah opvang. Hier overnachten we en na het inchecken en een snelle dip in het ijskoude zwembad, werden we opgehaald voor een rondleiding. We moesten achterin de pick-up truck of aanhanger stappen. We konden gewoon blijven staan, want we zouden niet zo hard gaan rijden. Eerst reden we terug naar het huis van de eigenaars. Hier liepen 3 tamme Cheetahs rond in de tuin, die we mochten bewonderen en aanraken. Behalve de Cheetahs hadden ze ook veel verschillende honden, waaronder een paar puppies, die allen gebroederlijk samen leefden. Vervolgens werden ze gevoerd met grote stukken vlees, waarna we ongeveer 2 meter afstand moesten houden, omdat ze anders wel eens konden denken dat je er met hun eten vandoor zou gaan. Een bijzondere ervaring om zo dicht bij deze sierlijke, maar o zo gevaarlijke dieren te zijn.

Hierna gingen we weer terug in de pick-up truck om door te rijden naar de andere Cheetahs. Binnen een omheining zaten 11 Cheetahs en 4 jonkies. Deze waren dus niet perse tam. Toch reden we zo naar binnen, al staand in de open truck en aanhanger. Onze begeleider liep ook gewoon in dit gebied rond – bijvoorbeeld om het hek open en dicht te doen – en hield slechts met een stok de dieren op afstand. Je zou zeggen dat een Cheetah-omheining toch om zijn minst een dubbele deur zou hebben, maar dit was niet het geval. Het hek ging gewoon open, de truck naar binnen, en het hek ging weer dicht. Alsof het om een omheining voor koeien ging. Heel bijzonder. Daar zit je dan tussen de Cheetahs in de openlucht. Wel heel indrukwekkend. Nadat we een beetje hadden rondgereden in dit terrein, werden ook deze Cheetahs gevoerd. Een spectaculair gebeuren. Vooral omdat je er midden in staat. Ook de jonkies waren heel erg leuk om te zien. Deze maken een soort tjierpend geluidje, wat meer als een vogeltje klinkt dan als een levensbedreigend roofdier. En ook de moeder maakt een heel lief miauwend geluidje naar haar jongen. Toen we dit verblijf weer uitreden, bleef tot onze grote verbazing de sleutel van het hek gewoon in het slot zitten! We gingen nog twee andere verblijven af – een met de “bad boys” die wat agressiever waren en een met een “grumpy” bejaarde – en ook deze werden gevoed, dit keer vanaf de veilige kant van het hek.

’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij de lodge. Een lekker huiselijk maaltje uit diverse ovenschalen geserveerd. De eigenaren spreken hier trouwens Afrikaans. We zijn hier al heel veel mensen tegen gekomen die Afrikaans spreken, veel meer zelfs dan in Zuid-Afrika. De meeste mensen hier kunnen geloof ik wel 4 of 5 verschillende talen vloeiend spreken; van de verschillende typisch Afrikaanse klik-talen, tot Engels en Afrikaans. Het is hier niet ongebruikelijk om als je iemand belt, de ander eerst de keuze te geven in welke van 5 talen de ander het gesprek wenst te voeren. Dit hebben we al een paar keer gehoord.