Voordat we verder reden, moest we eerst weer even bijtanken (letterlijk) in Omaruru. Ook voor de lunch konden we hier nog even inkopen doen. Zelfs in deze uithoeken kunnen we tot nu toe nog wel gewone supermarkten vinden. Dat valt erg mee, want we hadden verwacht na Windhoek vrijwel nergens meer uitgebreide keus te hebben in de winkels, maar tot op heden is dit niet het geval.

Rond een uur of twee kwamen we aan bij onze volgende locatie, een lodge dit keer. Toen we ons wilden inchecken konden ze ons in eerste instantie niet vinden op de lijst. We waren al even bang dat het weer een TIA situatie zou worden. Even later bleken we niet onder “van Buuren” te staan, maar onder Bas&Lieke. En kregen we te horen “O here you are, you are in VIP”. Huh, wat? Welk kamernummer? “Yes, you can write it down: VIP”. Een sleutel kregen we niet mee, maar het kamermeisje werd opgetrommeld om de deur te openen. Wij kregen eerst nog een drankje in de bar en konden vervolgens naar onze kamer rijden, nou ja kamer… “It’s the big one, on the corner”. Oke, maar naartoe rijden dan. Eerst de auto parkeren op de gigantische privéparkeerplaats, die we via onze eigen oprijlaan (met bordje VIP) hadden bereikt. Daarna naar de achterlijk grote villa lopen. Een schitterend huis gebouwd tussen de rotsen, met een rieten kap erop. Elkaar aankijkend; dit zal toch niet helemaal voor ons zijn?

Maar jawel hoor, toen we de deur binnenstapte konden we ons onderkomen voor de komende 2 dagen eens goed in ons opnemen; een prachtig bed tussen de rotsen, een bar met drie stoelen, een keukenblok, een zithoek met 4 zitplaatsen, een kaptafel, een badkamer tussen de rotsen met een ruime douche, vrijstaand bad, 2 toiletten, 2 balkons en als klap op de vuurpijl een terras met privézwembad met twee ligstoelen. Een groter contrast met ons tentje op het dak is bijna niet te verzinnen! Hier houden we het wel uit de komende dagen. Leuke verrassing van onze reisorganisatie voor onze huwelijkreis! Bedankt Paul!!! This is blijkbaar also africa.

Maar voor nu, moesten we snel terug naar de receptie om met een tour mee te gaan, op zoek naar woestijnolifanten. Dachten we dat wij zelf al een store auto hadden, nu gingen we met een soort omgebouwde 4x4 vrachtwagen het terrein in. Door de droogstaande rivierbedding van de Aba Huab rivier heen. En daar stond een hele familie woestijnolifanten! Heel erg leuk, helemaal omdat we op dit moment van onze vakantie nog helemaal niet verwacht hadden olifanten te zien.

Daarna wilde de gids nog met ons een berg oprijden om van de zonsondergang te genieten. We reden lukraak een steile helling van de berg op. De auto kon echter toch iets minder aan dan de bestuurder dacht, want even later sloeg de motor af en rolden we in volle vaart 20 meter achteruit, ondanks verwoede rempogingen van de chauffeur. Het laatste stukje de helling op zijn we dus maar gaan lopen.