Na het opruimen van het tentje – dit keer in het licht – gingen we weer op weg. Vandaag moesten we weer een flink stuk rijden. Er wordt hier bij afstanden niet zozeer in kilometers gedacht, maar in uren. Dit omdat het soort weg en de staat van de weg je gemiddelde snelheid nogal beïnvloed. Voor vandaag stond er 6 uur rijden op het programma. Wel een hele mooie route, met veel wild onderweg en mooie bergpassen. Ook zijn we de steensbokskeerkring (tropic of capricorn) gepasseerd.

Nadat we bijna 5 uur door compleet niemandsland hadden gereden, kwamen we aan in havenstad Walvisbaai, de een na grootste stad van het land. Qua bezienswaardigheden in de stad stelt het niet zoveel voor, maar er is wel natuurschoon in de omgeving te bewonderen. Vanaf de weg kun je de flamingo’s in de zee zien staan in de lagune. We ontdekten er eerst een paar, maar toen we wat verder keken bleken er duizenden te staan. Er bleek hier ook een Nationaal Park te zitten, namelijk een (onderdeel van) het Dorob National Park. Hier zijn we ook maar even naar toe gegaan. Je kon een route langs een zoutwinningsfabriek volgen tot aan de kust. Je rijdt langs de waterbassins, waar ze het water verdampen waardoor het zout achterblijft. Dit levert vreemde taferelen op. En lang de gehele route zaten overal flamingo’s. Het zoute water trekt flamingo’s aan. We hebben ze verschillende tactieken zien toepassen om aan eten te komen. De meest sierlijke was het met de snavel achtjes draaien door het water, de meest grappige was het trappelen met de poten, een soort flamingo-dansje. Het is sowieso een vreemde ervaring om na uren door een woestijn te rijden, opeens omgeven te zijn door zee. Aan het eind van de route kon je nog een 4x4 weg volgen. Nou ja, niet echt een weg, gewoon een pijl die aanwees in welke richting je het strand op moest rijden. Dat hebben we maar niet gedaan.

Als eindbestemming stond een andere grote stad, Swakopmund, op het programma. Dit is dé badplaats van Namibië, met een zeer sterk Duits karakter. Duits aandoende huisjes, straatnamen en helaas ook dronken Duitsers in het restaurant. We hadden een tafeltje vlak naast de bar, met deze dronken Duitsers zo’n beetje in ons nek. Ach ja, we waren al gewaarschuwd voor luidruchtige Duitsers. Maar stiekem was het toch wel fijn toen we halverwege een ander tafeltje aangeboden kregen.